10.05.2021
Глядзі і памятай
У суботу, напярэдадні святкавання 80-й гадавіны з Дня Перамогі навучэнцы старэйшых класаў паглядзелі кінакарціну савецкага рэжысёра Рыгора Чухрая “Балада пра салдата” 1959 года.
Прагледзеўшы і абмеркаваўшы фільм, рабяты зрабілі выснову, што гэты фільм-светлы прамень дабрыні і надзеі, што, толькі чалавек, які бачыў ўсе бакі вайны, пабываў у самым пекле, можа не проста паставіць ваенны фільм, але і ўдыхнуць у яго жыццё, частку сваёй душы.
Спачатку рабят трошачкі здзівіў той факт, што ў фільме і вайны амаль што няма, што трупы і кулі засталіся за кадрам, але затым яны адзначылі, што ў кінафільме ёсць сапраўдныя, адкрытыя, шчырыя людзі. Людзі, у чыіх вачах - усе іх думкі, усе іх надзеі, усе іх страхі, усе іх гора, усё іх жыццё. У вачах гэтых жывуць усе жахі вайны. У страчаным поглядзе маці, якая страціла сына, у спалоханым поглядзе дзяўчыны, якая разумее, што выпраўляе каханага ў апошні раз, у пакорным поглядзе салдата, мужна аддае доўг Радзіме.
“Балада пра салдата” - гэта не толькі памяць пра гераізм, але і сказ пра сапраўднае прызначэнне чалавека, і вялікая надзея на пакаленне герояў. А Алёша Скварцоў - гэта няпроста рускі салдат, не толькі герой-вызваліцель, гэта чалавек з вялікай літары - просты і не вельмі інтэлігентным, але добры і шчыры. Ён усім дапаможа, усіх выслухае, падбадзёрыць і любым учынкам дакажа, што вайна не патрэбна ўсім людзям.. Ён так і застанецца навекі 19-гадовым. Героем, якія адмовіўся ад ордэна дзеля таго, каб у апошні раз абняць маму.
Таксама ў чарговы раз і сярод вучняў пачатковых класаў прайшоў прагляд фільма “У небе “начныя ведзьмы”. Немцы называлі “начнымі ведзьмамі” адважных дзяўчат, якія змагаліся за перамогу. Авіяполк быў поўнасцю жаночым – механікі, тэхнікі, пілоты і штурманы. Бамбілі яны ўначы, пралятаючы вельмі нізка і сваім нечаканым з’яўленнем наводзілі страх на ворага…
Захапляеемся патрыятызмам, адвагай і сілай волі гэтых дзяўчат, якія так любілі сваю краіну. Нізкі паклон такім жанчынам, самыя шчырыя і цёплыя словы ўдзячнасці і вечная ім памяць!..
